جان دادن کافر
1- کسي که مسئوليتي دارد و ظلم مي کند 2- گروهي که مال يتيم مي خورند 3- شاهدي که به دروغ شهادت دهد.[1] .
مرحوم کليني در کتاب کافي روايتي از امام صادق (عليه السلام) نقل مي کند که فرمودند: علي بن ابيطالب (عليه السلام) يک روز دچار درد چشمش شد. پيغمبر (عليه السلام) وقتي آمدند تا از علي عيادت کنند ديدند علي (عليه السلام) از شدت درد فرياد مي کشد، پيامبر خدا صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: يا علي (عليه السلام) جزع و فزع مي کني؟ آيا واقعا درد تو بسيار شديد است؟ علي (عليه السلام) عرض کرد: يا رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم تا به حال چنين دردي نداشته ام. پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: يا علي (عليه السلام) وقتي که ملک الموت مي آيد تا جان انسان کافري را بگيرد سفودي (مثل سيخ کباب) در دست دارد و بوسيله آن جان او را مي گيرد و اين قبض روح آن چنان دردناک است که کافر فرياد مي زند. حضرت علي (عليه السلام) همين که اين را شنيد از بستر خود برخاست و گفت: يا رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم يک بار ديگر هم اين مطلب را بگوييد، چون آنقدر از شنيدن آن وحشت کردم که درد چشم خودم را فراموش کردم. بعد گفت: يا رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم آيا اين اختصاص به کافران دارد يا بعضي ديگر از امت تو هم اينطور هستند؟ پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: سه دسته از امت من هم اينطور قبض روح مي شوند.