نزول آيه ولايت علي
هنوز سخن پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم به پايان نرسيده بود که جبرئيل نازل شد، و اين آيه (مائده/ 55) را نازل کرد: انما وليکم الله و رسوله و الذين آمنو الذين يقيمون الصلوة و يؤتون الزکاة و هم راکعون؛ سرپرست و رهبر شما، تنها خداست و پيامبر او، و آنها که ايمان آورده اند و [صفحه 141] نماز بپا مي دارند و در حال رکوع (عليه السلام) زکات مي پردازند. بدين ترتيب ولايت و رهبري (عليه السلام) (عليه السلام) پس از پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم از سوي خدا اعلام گرديد.[2] .
روزي رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم در مسجد مدينه، نماز ظهر را مي خواند، علي (عليه السلام) نيز در آنجا حاضر بود، فقيري وارد مسجد شده و از مردم خواست که به او کمک کنند، هيچ کس به او چيزي نداد. دل فقير شکست و عرض کرد: خدايا گواه باش که من در مسجد رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم درخواست کمک کردم ولي هيچکس به من کمک نکرد در اين هنگام علي (عليه السلام) که در رکوع نماز خود بود، با انگشت کوچکش اشاره کرد، فقير جلو آمد، و با اشاره علي (عليه السلام) انگشتري را از انگشت علي (عليه السلام) بيرون آورد و رفت. رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم پس از نماز به خدا متوجه شد و عرض کرد: پروردگارا! برادرم موسي از تو تقاضا کرد رب اشرح لي صدري و يسرلي امري و احلل عقده من لساني يفقهوا قولي و اجعل لي و زير من اهلي، هارون اخي، اشدد به ارزي، و اشرکه في امري؛[1] يعني: سينه مرا گشاده دار، کار مرا آسان کن و گره از زبانم بگشا، تا سخنان مرا بفهمند و وزيري از خاندانم براي من قرار بده. برادرم هارون را به وسيله او پشتم را محکم گردان، و او را در کار من شريک کن پس از اين پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و سلم عرض کرد: اللهم اشرح لي صدري و يسرلي امري واجعل لي وزيرا من اهلي عليا، اشدد به ظهري؛ پروردگارا سينه ام را گشاده دار، کار مرا بر من آسان گردان، و وزيري از خاندان برايم قرار بده که علي (عليه السلام) باشد، بوسيله او پشتم را محکم کن
صفحه 141.