علي حجت بر مردم
اي علي (عليه السلام)! مگر نمي داني که در روز قيامت ابراهيم (عليه السلام) به نزد ما مي آيد و طبق دعوتي که مي شود بر جانب عرش مي ايستد سپس جامه اي بهشتي بر تنش مي کنند و با زيور بهشتي اش بيارايند، ناوداني زرين از بهشت براي او روان گردد، که آبي شيرن تر از عسل و سفيدتر از شير و سردتر از يخ،از آن فرو مي ريزد و من نيز دعوت شوم و بر جانب چپ عرش مي ايستم و رفتاري که با ابراهيم شد با من نيز همان شود، سپس تو اي علي خوانده شوي و با تو نيز چنين کنند. يا علي (عليه السلام) آيا راضي نيستي که همزمان با دعوت من تو نيز دعوت شوي و چون مرا بپوشانند تو را نيز بپوشانند و چون مرا بيارايند تو را نيز بيارايند که خداي عزوجل به من دستور داده که تو را بخود نزديک کنم و از خودم دورت نسازم و بي دريغ به تو دانش بياموزم و بر تو است که نيکو فراگيري و بر من لازم است که فرمان پروردگارم را گردن نهم.[1] .
روزي رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم به علي (عليه السلام) فرمود: يا علي (عليه السلام)! من براي تو حجت مي آورم و حجتم نبوت من است و تو براي مردم خويش حجت مي آوري و حجتت براي آنان هفت حجت خواهد بود، بر پا داشتن نماز، پرداخت زکات، نيکي کردن و از بدي بازداشتن و دادرسي در ميان رعايا و تقسيم بيت المال بطور مساوي و اطاعت خداي عزوجل و رها نکردن دستور خداوند.