به وصيت پيامبر عمل کرد
اي علي (عليه السلام) سفارش مي کنم تو را در جان خودت به خوي هائي که، نگاهدار آنها را از من. پس از آن گفت: خداوندا اعانت فرما او را. اما اولي آنها: راست گفتاري است، خارج نشود از دهان تو دروغي هيچگاه و دومي: پرهيزگاري است، جرأت مکن بر خيانت هرگز. سوم: ترسناکي از خداوند است چنانچه [صفحه 112] گويي او را مي بيني. چهارم: گريه بسيار از ترس خداوند است بر پا مي شود براي تو به هر قطره اشکي هزار خانه در بهشت. پنجم: بخشيدن تو است از مال و خونت در راه دينت. ششم: گرفتن طريقه من است در نماز و روزه و صدقه ام، اما نماز پنجاه رکعت اما روزه پس سه روز در ماه روز پنج شنبه در اول هر ماه و چهارشنبه در وسط ماه و پنج شنبه آخر آن، و اما صدقه به قدر طاقت خود تا آنکه گويي اسراف کردم و حال آنکه اسراف نکردي و ملازم باش با نماز شب و ملازم باش با نماز شب و ملازم باش با نماز شب. و بر تو باد نماز ظهر و بر تو باد نماز ظهر و بر تو باد نماز ظهر و بر تو باد به خواندن قرآن در هر حال و بر تو باد به بلند نمودن دستهاي خود در نماز و برگرداندن آنها و بر تو باد به مسواک نمودن در نزد هر وضويي و بر تو باد نيکويي هاي اخلاق پس آن را انجام بده و بديهاي اخلاق، پس از آنها دوري کن...[1] .
ابن عمار گويد: شنيدم از حضرت صادق (عليه السلام) که مي فرمود: در وصيت پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم به علي (عليه السلام) اين بود که فرمود:
صفحه 112.