چشم چراني ممنوع
فقال (عليه السلام): ان ابصار هذه الفحول طوامح و ان ذلک سبب هبابها، فاذا نظر احدکم الي امراة تعجبه، فليلا مس اهله فانما هي امراة کامراة؛ يعني: در اين حال حضرت فرمود: چشم هاي اين مردان. گشاده و تيز بين و دنبال کننده مطلوب از راه دو است و همين چشم چراني سبب هيجان نفوس آنها براي آميزش و لمس نمودن زنان است. بنابراين اگر احيانا چشم شما به زن زيبايي افتاد، که براي شما شگفت آور دلپسند بود فورا برويد، و با عيال خودتان در منزل آميزش نموده و هم بستر شويد: زيرا زوجه شما هم زني است مانند ساير زنان. فقال رجل من الخوارج قاتله الله کافرا ما افقهه! مردي از خوارج که سخن امام علي (عليه السلام) را شنيد به امام گفت: خدا اين مرد کافر را بکشد، چقدر دانا و بينا و فقيه و عاقبت انديش و به اسرار احکام آشنا و بصير است؟! اصحاب امام علي (عليه السلام) از جابر جستند تا آن مرد بي ادب را بکشند. حضرت فرمود: آرام باشيد جزاي او نيست مگر دشنامي در مقابل دشنام او که به من داده است و يا به عوض آن، عفو و گذشت از گناهي که مرتکب شده است.[1] .
در روايت است که اميرالمؤ منين (عليه السلام) در ميان اصحاب خود نشسته بود که زني زيبا و جميل از آنجا عبور کرد و اين گروه چشمهاي خود را با نگاهي طولاني به او دوختند.