ايجاد امنيّت
«مردم به زمامدار نيازمندند، خواه نيکوکار باشد يا بدکار؛ تا مؤمنان در سايه حکومتش به کار خويش مشغول و کافران هم بهره مند شوند و مردم در دوران حکومت او زندگي را طي کنند و به وسيله او اموال بيت المال جمع آوري گردد و به کمک او با دشمنان مبارزه شود، جاده ها امن و امان، حق ضعيفان از نيرومندان گرفته شود، نيکوکاران در رفاه و مردم از دست بدکاران در امان باشند.»[1] . آن جا که رابطه انسان با انسان، رابطه ظالم و مظلوم، غارتگر و غارت شده و آزادي ستيز و آزادي خواه است، هدف دولت علوي ايجاد امنيّت براي مظلومان است: فيا من المظلومون من عبادک.[2] معيار تقدس جامعه و دولت اسلامي طبق بيان پيامبر(ص) وجود آن اندازه از امنيّت است که حق ضعيف را بتوان بدون اضطراب و لکنت زبان از قوي بستاند: لن تقدس امّتي يؤخذ للضعيف حقّه من القوي غير متمتّع.[3] .يعني اوّلاً مردم به طور کلي روحيه ضعف و زبوني را از خود دور کنند و در مقابل قوي ـ هر اندازه که قوي باشد ـ شجاعانه بايستند، به لکنتِ زبان نيفتند و ترس نداشته باشند، و ديگر اين که اصلاً نظامات اجتماعي بايد طوري باشد که در مقابل قانون، قوي و ضعيفي وجود نداشته باشد.[4] .
برقراري امنيّت در سرحدّات و داخل کشور، همواره از دغدغه هاي اصلي دولت ها است.بنابراين امام علي(ع) فلسفه تشکيل حکومت را برقراري امنيّت برمي شمارند و مي فرمايند: