هدف هاي سياست هاي اقتصادي دولت علوي
«پروردگارا، تو مي داني که آنچه ما کرديم نه براي اين بود که ملک و سلطنتي به چنگ آوريم و نه براي اين که از متاع پست دنيا چيزي بيندوزيم؛ بلکه به خاطر آن بود که نشانه هاي از بين رفته دينت را بازگردانيم و اصلاح را در شهرهايت آشکار سازيم؛ تا بندگان ستمديده ات، امان يابند و قوانين و مقرراتي که به دست فراموشي سپرده شده بود، بار ديگر عملي گردد...»[1] . امام(ع) در طول حکومت خود بيش از هر چيزي مردم را به تقواي الهي مي خواند و آنان را از افتادن در دام دنيا و ماديگري نهي مي فرمود.وي براي نيل به اين هدف عالي، اهداف مياني را در حوزه هاي فرهنگي، سياسي، اجتماعي و اقتصادي پيگيري کرد، که مهم ترين اهداف اقتصادي او، بسط عدالت اجتماعي ـ اقتصادي، عمران و آبادي (توسعه و رشد اقتصادي) و ثبات قيمت ها بود.هر يک از اين اهدافِ مياني را به شرح باز مي گوييم.
اهداف اقتصادي دولت علوي را مي توان با توجه به تعريف دولت و مباني تشکيل آن و همچنين وظايف دولت، استخراج و به غائي و مياني، تقسيم کرد.سياست هاي اقتصادي نيز تدابير و اقداماتي (ابزار) هستند که براي رسيدن به اين اهداف اتّخاذ مي شوند.هدف غايي دولت اسلامي، اصلاح و تعالي افراد جامعه است، و همان گونه که بيان شد اصولاً هدف تشکيل حکومت اسلامي برقراري حاکميت الهي (ارزش ها و حدود الهي) و نزديک تر نمودن مردم به سوي خداوند است.امام علي(ع) در اين باره مي فرمايد: