سياست هاي اقتصادي دولت علوي















سياست هاي اقتصادي دولت علوي



سياست هاي اقتصادي هر دولتي، تبلور انديشه و منش دولتمردان در حلّ مشکلات اقتصادي ـ اجتماعيِ جامعه است.در دولت مسئول و خدمتگزار علوي ـ همان گونه که در بخش پيشين گذشت ـ دغدغه اصلي، حفاظت از کرامت مردم و نه بقاي خود است.اقدامات و تدابير به گونه اي اتخاذ شده اند که مردم نقش برجسته اي را ايفا کنند.دولت در اين راه بسترساز و حامي حرکت هاي مردمي در تمامي عرصه هاي اجتماعي مي باشد؛ زيرا نه تنها به توانايي مردم اعتماد بود، بلکه اين مردم هستند که بايد مسئوليت اداره زندگي خود را در ابتلائات، رونق و رکود برعهده گرفته، نردبان ترقّي را بپيمايند.مهم ترين ويژگي و برتري دولت علوي بر دولت هاي رقيب، مراقبت از اين اصول و روي نتافتن از آن، در وضعيّت هاي دشوار است.امام علي(ع) با درک صحيح از نابه ساماني ها و انحراف از آرمان هاي مقدس و بلند نبوي(ص)، کوشيد تا علي رغم مشکلات تحميلي، تدابيري در پيش گيرد که اهداف عالي اسلام را تضمين نمايد.بخش دوم مقاله، براي اثبات اين مدّعا به بررسي وضعيّت جامعه اسلامي تا پيش از خلافت امام(ع)، اهداف و سياست هاي اقتصادي دولت علوي مي پردازد.