حق در معناي اول
يک معناي حق، مفهوم فلسفي و عيني آن است که عبارت است از امر ثابت و حقيقتي که خارج از حوزه ي انديشه و تفکر بشري است. جمع اين معناي حق، حقايق است. در اين معنا، حق از مقوله ي «هست» هاست. مثلا در آنجا که در تلقين فرد مرده، خوانده مي شود، «الصراط حق» و «الميزان حق» مراد از حق، در معناي فلسفي و اول آن است.