مماشات و عدم پافشاري گروه هاي سياسي
[صفحه 24] گروه هاي سياسي متعددي برخوردار است، اگر هر يک از اين گروه ها با ديگران مماشات داشته باشند و از ديدگاه هاي خويش پافشاري را بزدايند و تا حدودي با رقيب سياسي خويش کنار بيايند خود اين کار يکي از پارامترهاي مهم در برقراري امنيت ملي به شمار مي آيد. اين حقيقت را امام علي بن ابي طالب (ع)، هم در سيره و عمل از خود بروز داده است و هم در سخنان خويش. بعد از رحلت رسول گرامي اسلام (ص) با وجودي که حکومت و زمامداري مسلمانان، حق مسلم آن حضرت بود، آن گاه که احساس کرد با پافشاري در اين حق مسلم، امنيت ملي تهديد مي شود و دشمنان وسوسه مي شوند از اصرار و پافشاري درباره ي حق خويش خودداري نمود و در برابر پيشنهاد ابوسفيان و عباس مبني بر بيعت با آن حضرت پاسخ منفي مي دهد و چنين مي فرمايد: اي مردم، امواج کوه پيکر فتنه ها را با کشتي هاي نجات درهم بشکنيد. از راه اختلاف و پراکندگي کنار آييد. تاج تفاخر و برتري جويي را از سر بنهيد. دو کس راه صحيح را پيمودند، آن کس که با داشتن يار و ياور و نيروي کافي به پا خاست و پيروز شد، و آن کس که با نداشتن نيروي کافي، کناره گيري کرد و مردم را راحت ساخت. زمامداري بر مردم همانند آبي متعفن و يا همانند لقمه اي گلوگير است. آنان که ميوه را پيش از رسيدنش چينند، همانند کسي مانند که بذر را در کوير و شوره زار باشد.[1] .
در جامعه اي که همانند جامعه ي امروزه ي ايران در امور سياسي دگر انديشي برقرار و از
صفحه 24.