امنيت قضايي
سپس از ميان مردم برترين فرد در نزد خود را براي قضاوت برگزين، از کساني که مراجعه ي فراوان مردم آنان را در تنگنا قرار ندهد و برخورد مخالفان با يکديگر او را به خشم و کج خلقي واندارد، در اشتباهاتش پافشاري نکند و در صورت روشن شدن حق، بازگشت به حق بر آن سخت نباشد، طمع را از دل بيرون کرده باشد، در فهم مطالب به تحقيق اندک، اکتفا نکند، کساني که در شبهات از همه محتاطتر و دريافتن و تمسک به دليل و حجت از همه مصرتر باشند. با مراجعه ي مکرر شکايت کنندگان، کم تر خسته شوند، و در کشف امور شکيباتر و به هنگام آشکار شدن حق، در فصل خصومت از همه قاطع تر باشند. ازکساني که ستايش فراوان آنان را فريب ندهد و تمجيدهاي بسيار آنان را [صفحه 14] متمايل به سوي مدح کننده نگرداند، ولي البته اين افراد بسيار کم هستند. آن گاه با جديت هر چه بيش تر قضاوت هاي قاضي خويش را بررسي کن و در بذل و بخشش به او سفره ي سخاوتت را بگستران، آنچنان که نيازمنديش از بين برود و حاجت و نيازي به مردم پيدا نکند، و از نظر منزلت و مقام آنقدر مقامش را نزد خودت بالا ببر که هيچ کدام از ياران نزديک تو، به نفوذ در او طمع نکنند و از توطئه اين گونه افراد در نزد تو در امان باشد.[1] .
امنيت قضايي به اين معناست که قاضي و دستگاه قوه ي قضاييه براي داوري بر حق، با شرايط و امکانات لازم و شايسته، به حل و فصل امور مردم بپردازد تا با اقتدار به دستگاه قضايي، مردم از تعرض به جان، مال و ناموس و آبروي ديگران بترسند و حراميان کم تر جرات جسارت به خود بدهند، چرا که در صورت تخلف، به جزاي اعمالشان مي رسند. در اين باره امام علي (ع) به مالک اشتر سفارش مي کند و يک سري از امور درباره ي قاضي و قضاوت را بدين شرح متذکر مي شود:
صفحه 14.