مفهوم امنيت و امنيت ملي
برخي در معناي لغوي «امنيت» نوشته اند: «امنيت در لغت، حالت فراغت از هر گونه تهديد يا حمله و يا آمادگي براي رويارويي با هر تهديد و حمله را گويند.»[2] . اما همين واژه در اصطلاح حقوقي و سياسي، به معناي مصونيت از تعرض و تصرف اجباري و بدون رضايت است. نيز در اين باره گفته شده است که «امنيت» در عرف سياسي و حقوقي به اين معناست که افراد جامعه، هراسي و بيمي نسبت به حقوق و آزادي هاي مشروع خود نداشته باشند و به هيچ وجه حقوق آنان به مخاطره نيفتند و [صفحه 3] هيچ عاملي، حقوق مشروع آنان را تهديد ننمايد.[3] . امنيت در اصطلاح سياسي و حقوقي به صورت «امنيت فردي»، «امنيت اجتماعي»، «امنيت ملي» و «امنيت بين المللي» به کار برده مي شود.
واژه ي «امنيت»، ماخوذ از ريشه ي «امن» به معناي بي بيمي، ايمني، در امان بودن و ايمن شدن است.[1] اين ويژگي در شرايطي حاصل مي شود که تهديد و خطري وجود نداشته باشد.
صفحه 3.