تواضع و فروتني












تواضع و فروتني



روزي اميرالمؤمنين صلوات الله عليه ديد زني مشک آبي به دوش گرفته مي برد، امام مشک آب را از او گرفت، و به محلي که زن مي خواست، آورد آنگاه از حال زن پرسيد، زن گفت: علي بن ابيطالب شوهر مرا به بعضي از ثغور فرستاد، در آنجا کشته شد، چند طفل يتيم براي من گذاشت، احتياج مرا وادار کرده براي مردم خدمت کنم، تا خود و اطفالم را تأمين نمايم.

امام سلام الله عليه از آنجا بازگشت، شب را با ناراحتي به روز آورد، سپس زنبيلي که در آن طعام بود برداشت و قصد خانه زن کرد، بعضي از يارانش گفتند: بگذاريد ما ببريم فرمود: کيست که بار مرا در قيامت بردارد؟ چون به درخانه زن رسيد، زن پرسيد کيست؟ فرمود: من همان بنده خدا هستم که ديروز مشک آب را براي تو آوردم، در را باز کن براي بچه هايت طعام آورده ام.

زن گفت: خدا از تو راضي باشد و ميان من و علي بن ابيطالب حکم کند، سپس در را باز کرد، امام داخل شد، فرمود: من کسب ثواب را دوست دارم، مي خواهي تو خمير کن و نان بپز و من بچه ها را آرام کنم و يا من خمير کنم تو آنها را آرام کني؟ زن گفت: من به نان پختن آگاهترم، زن شروع به خمير گرفتن کرد، امام گوشت را آماده کرد، لقمه لقمه به دهان اطفال گوشت و خرما مي گذاشت و به هر يک مي فرمود: علي را حلال کن در حق تو قصور شده است.

چون خمير آماده شد، زن گفت: بنده خدا تنور را آتش کن، امام صلوات الله عليه تنور را آتش کرد، حرارت شعله به چهره آن انسان مافوق مي رسيد مي گفت: بچش يا علي اين سزاي کسي است که زنان بيوه و اطفال يتيم را ضايع کند،

در اين ميان زني از همسايه داخل خانه شد او اميرالمؤمنين (ع) را شناخت به زن صاحب خانه گفت: واي بر تو اين کسيت که براي تو تنور را آتش مي کند؟ زن جواب داد مردي است که به اطفال من رحم کرده است، زن همسايه گفت: واي بر تو اين اميرالمؤمنين علي بن ابيطالب است.

آن زن چون امام را شناخت پيش دويد و گفت: «و احيائي منک يا اميرالمؤمنين» اي امير مؤمنان از شرمندگي آتش گرفتم، مرا ببخشيد، امام (ع) فرمود: «بل واحيائي منک يا امة الله فيما قصرت في حقک» بلکه من از تو شرمنده ام اي کنيز خدا در حق تو قصور شده است.[1] .









  1. بحار الانوار ج 41 ص 52 از مناقب آل ابي طالب ج 2 ص 116.