نسيان
ابن ابي الحديد آورده: عمر در اواخر عمرش نسياني عارضش شده بود بطوري که عدد رکعات نماز را فراموش کرد بدين جهت مردي را پيش روي خود قرار مي داد و با تلقين او نمازش را به جا مي آورد.[1] .
شرح نهج البلاغه، ج 3، ص 110.