ابن ابي الحديد در شرح نهج البلاغه آورده: عمر مي گفت کسي که مزاح کند سبک مي شود و علت اين که شوخي کردن را مزاح گويند اين است که مردم را از حق دور مي کند.[1] .
مؤلّف:
مزاح بر وزن فعال مصدر مزح مي باشد، نه بر وزن مفعل از ماده زاح.
کامل، ابن اثير، ج 3، ص 112، ذيل خطبه: لله بلاد فلان.