استنباط از وصيت











استنباط از وصيت



مردي ده هزار درهم به شخصي داد و به او وصيت کرد موقعي که پسرم بزرگ شد آنچه را که از آنها دوست داري به او بده. و چون پسر موصي بزرگ شد، وصي نزد حضرت امير عليه السلام رفت و وصيت موصي را بيان داشت و گفت: حالا چقدر بايد به فرزند موصي بدهم؟

علي عليه السلام مايل هستي چقدر به او بدهي؟

هزار درهم.

حالا نه هزار درهم که دوست داشته اي براي خودت بگذاري به او بده و هزار درهم براي خودت بگذار.[1] .

و گذشت در خبر نهم از فصل هشتم اين که مرد و زني را نزد عمر آورده، مرد به زن گفته بود: اي زناکار! و زن به او گفته بود: تو از من زناکارتري، و عمر خواست به هر دو حد بزند پس اميرالمومنين عليه السلام به او فرمود: بر مرد، حدي نيست و زن مستحق دو حد است؛ حد افتراء و حد زنا به علت اقرار او به زنا؛ زيرا وقتي به مرد گفته تو از من زناکارتري؛ يعني من هم زناکارم ولي کمتر از تو.









  1. مناقب، سروي ج 1، ص 508.