احکام ناحق شريح
امام عليه السلام فرمود: رسول خدا صلي الله عليه و آله به وسيله آن حکم نموده و همچنين علي عليه السلام نزد شما در کوفه بدان حکم نموده است، تا اينکه فرمود علي عليه السلام در مسجد کوفه نشسته بود ناگهان عبدالله بن قفل تميمي در حالي که زرهي به همراه داشت بر آن حضرت گذشت. علي عليه السلام به عبدالله گفت: اين زره طلحه است که در روز بصره (جنگ صفين) از او ربوده شده است.عبدالله گفت: به نزد شريح قاضي مي رويم، رفتند، شريح به قضاوت نشست، اميرالمومنين فرمود: اين زره طلحه است که در روز بصره از او ربوده شده است. شريح: در اين باره شاهد بياور!علي عليه السلام امام حسن را آورده بر آن گواهي داد. شريح: با گواهي يک نفر حکم نمي کنم مگر اين که ديگري با او باشد. حضرت علي قنبر را آورد و او بر آن گواهي داد. شريح: قنبر برده است و شهادتش نافذ نيست. علي عليه السلام خشمگين شده به قنبر فرمود: بگير زره را که اين مرد (شريح) سه بار قضاوت به ناحق نمود. در اين موقع شريح تکاني خورده و به آن حضرت عرضه داشت: من پس از اين، هيچ وقت بين دو نفر قضاوت نخواهم کرد مگر اين که علت سه بار قضاوت ناحق مرا به من بگوييد. اميرالمومنين به او فرمود: واي بر تو! هنگامي که طرح دعوا کردم گفتي: گواه بياور با اين که رسول خدا صلي الله عليه و آله فرموده مال ربوده شده هر جا که يافت شود بدون اقامه گواه گرفته مي شود، پس من گفتم: شايد او اين حديث رسول خدا را نشنيده، آنگاه حسن را آوردم و بر آن گواهي داد، پس گفتي: او يک شاهد است و من با شهادت يک شاهد حکم نمي کنم، با اين که رسول خدا صلي الله عليه و آله با يک شاهد و سوگند، حکم نموده است. سپس قنبر را آوردم و گواهي داد، پس گفتي: او برده است و من با گواهي برده حکم نمي کنم، با اين که گواهي برده اگر عادل باشد پذيرفته است. و آنگاه فرمود: واي بر تو! امام مسلمين بر امور بزرگتر مسلمين مامون و مورد اعتماد است.[1] .
عبدالرحمن بن حجاج مي گويد: حکم بن عتيبه و سلمه بن کهيل بر ابي جعفر عليه السلام (امام محمد باقر) وارد شده از آن حضرت از حکم شاهد با سوگند پرسش نمودند.