پيامبر در حق علي دعا کرد

گاو نري الاغي را کشته بود، اين قضيه در زمان رسول خدا صلي الله عليه و آله اتفاق افتاده، پس هنگامي که آن بزرگوار در ميان جمعي از اصحاب خود که ابوبکر و عمر نيز در ميان آنان بودند، نشسته بود طرفين دعوي نزد آن حضرت آمده و نزاع خود را مطرح کردند. در اين موقع پيامبر خدا به ابوبکر رو کرده و فرمود: بين آنان داوري کن!

ابوبکر گفت: ضماني نيست؛ زيرا حيواني حيوان ديگر را کشته است.

پيامبر به عمر فرمود: تو بين آنان قضاوت کن! عمر گفتار ابوبکر را تکرار کرد.

رسول خدا صلي الله عليه و آله به علي عليه السلام رو کرد و فرمود: بين آنان حکم کن!

علي عليه السلام فرمود: اگر گاو در استراحتگاه الاغ داخل شده، صاحبان گاو ضامن الاغ هستند، و در صورت عکس ضامن نيستند.

در اين هنگام رسول خدا صلي الله عليه و آله دست به سوي آسمان بلند کرد و فرمود: الحمدالله الذي جعل مني من يقضي بقضاء النبيين.

سپاس خداي را که قرار داد از خاندانم شخصي را که به قضاوتهاي پيامبران داوري مي کند.[1] .

فروع کافي، ج 7، ص 352. تهذيب، ج 10، ص 229. اتفاقي و تصادفي نيست که رسول خدا صلي الله عليه و آله در اين قضيه و نظاير آن که در تاريخ و آثار کم هم نيستند ابتدا تبيين حکم مسأله را به ديگران ارجاع نموده و آنگاه که عجز و خطاي آنان از بيان حکم مسأله بر همه ظاهر گرديده پيامبر خدا صلي الله عليه و آله قضاوت مسأله را از اميرالمومنين عليه السلام خواسته و سپس هم به صحت قضاوت آن حضرت و احيانا تخطئه ديگران تصريح و تاکيد نموده است، اين نفي و اثبات از سوي پيامبر اکرم (ص) به روشني مبين اين مطلب است که تنها اميرالمومنين عليه السلام است که به علت دارا بودن شرايط خلافت و جانشيني از رسول خدا (ص) و رهبري امت اسلام از حيث علم و عمل شايسته تصدي چنين مقام و منصب الهي است، نه ديگران که کرارا خطا و اشتباه آنان در بيان حکم مسأله شرعيه بر همه کس آشکار و پديدار گشته است، تا از اين راه حق روشن شود، و حجت بر مردم تمام گردد، و براي کسي عذري باقي نماند. ليهلک من هلک عن بينه و يحيي من حي عن بينه؛ تا هر که هلاک شدني است بعد از اتمام حجت هلاک شود و هر که لايق حيات ابدي است از اتمام حجت به حيات ابد رسد. سوره انفال، آيه 42 (مولف).