تدبير
حضرت امير عليه السلام نزديک آمده لحظه اي به صورت کودک خيره شد و در آن هنگام کودک زمزمه اي کرد که کسي معناي آن را نفهميد. پس علي عليه السلام فرمود: کودکي همسن و سال او را بياوريد، و چون آوردند به دستور آن حضرت کودک را در پيش اطفال با هم حرف مي زدند. پس آن طفل از ناودان خارج شد و به پشت بام برگشت. پس چنان شادماني و سروري در مدينه روي داد که تا آن زمان مانند آن ديده نشده بود.[1] .
زني کودک شش ماهه اي را در پشت بام تنها گذاشته بود، کودک اندک اندک از پشت بام خارج شده در انتهاي ناودان قرار گرفت مادر کودک از ديدن اين صحنه سخت در اضطراب و تشويش شده هر تدبيري کرد که فرزند را نجات دهد نتوانست، نردبان آوردند ولي آن هم نتيجه اي نداشت؛ زيرا ناودان طولاني بود و با ديوار فاصله زيادي داشت. در اين موقع مادر گريه و زاري سر داد و طفل نيز گريه مي کرد.