مدت خواب اصحاب کهف
يهودي گفت: ما در کتاب آسمانيمان سيصد سال يافته ايم. امام عليه السلام فرمود: سال شما شمسي است، و از ما قمري است.[2] . مؤلّف: گفته شده که سال شمسي نزد يهودي 365 روز مي باشد بنابراين در سيصد سال شمسي نه سال قمري اضافه مي شود بدون کم و زياد. و نيز اخباري در اين باب از عترت طاهرين آن حضرت عليهم السلام وارد شده چنانچه از امام صادق عليه السلام نقل شده که آن حضرت درباره مردي که با ديگري قرارداد بسته بود چاهي به عمق ده قامت و اجرت ده درهم برايش حفر کند و آن مرد تنها به مقدار يک قامت حفر کرده خواست اجرت خود را بگيرد فرمود: ده درهم به پنجاه و پنج سهم تقسيم مي شود، قامت اول يک سهم، قامت دوم دو سهم که به ضميمه اول مي شود سه سهم. قامت سوم سه سهم که به اضافه اول و دوم مي شود شش سهم و...[3] و فلسفه اين تقسيم اين است که حفر زمين هر چه پايين تر رود دشوارتر مي گردد و به نسبت دشواريش آن حضرت عليه السلام اجرتش را قسمت کرده است. آري، و اساس در علم فرائض و حساب نيز اميرالمومنين عليه السلام بوده و دوست و دشمن اين دانش را از او فرا گرفته اند، چنانچه در تاريخ طبري آمده که حارث همداني از جمله شاگردان برجسته و ممتاز آن حضرت در علم فقه و فرائض و حساب بود و شعبي مي گويد: من اين دانش را نزد حارث شاگردي کرده ام.
مردي يهودي از اميرالمومنين عليه السلام از مقدار خواب اصحاب کهف پرسش نمود. امام عليه السلام بر طبق آيه شريفه قرآن: ولبثوا في کهفهم ثلاثماه سنين و ازدادوا تسعا؛[1] و آنها در کهف کوه سيصد سال، نه سال هم زيادتر درنگ کردند، به او پاسخ داد.