مسأله ديناريه











مسأله ديناريه



زني نزد حضرت اميرالمومنين عليه السلام آمده و در حالي که آن حضرت يک پاي مبارک را در ميان رکاب اسب گذارده بود مسأله خود را چنين شرح داد: برادرم وفات کرده و ششصد دينار از خود برجاي گذاشته است و ورثه او بر من ستم نموده و تنها يک دينار به من داده اند.امام عليه السلام در پاسخش فرمود: مگر برادرت دو دختر نداشته؟

زن: بله.

فرمود: سهم آنان دو سوم ترکه است که چهارصد درهم مي شود، يک برادر مادري هم داشته که سهم او يک ششم ترکه است که صد دينار مي شود، زني هم داشته که سهمش يک هشتم ترکه است که 75 دينار مي شود، دوازده برادر نيز داشته هر کدام دو دينار، و باقيمانده ترکه که يک دينار است سهم تو مي باشد و آنگاه پاي ديگر را در رکاب گذارده به طرف مقصد حرکت کرد، و اين مسأله به مسأله ديناريه شهرت يافت.[1] .









  1. پاسخ اين مسأله نيز بر مبناي تعصيب (يعني دادن زيادي ترکه از ذوي السهام به طبقه دوم) که عامه به آن معتقدند داده شده، و آن بنابر مذهب شيعه باطل است. و پاسخ آن حضرت (ع) طبق راي خلفاي سابق بوده؛ زيرا شرايط ايجاب نمي کرده که آن حضرت اين بدعت را و همچنين بدعتهاي ديگرشان را از قبيل انکار متعه حج و متعه زنان و سوگند بر طلاق و عتاق تغيير دهد. مولف. مناقب، سروي، ج 2، ص 269.