ولادت علي

به عقيده شيعيان، علي (ع) در «کعبه» يعني خانه خدا متولد گرديد[1] مطابق روايات مشهور

[صفحه 4]

هنگامي که پيامبر در سن چهل سالگي برانگيخته شد، علي (ع) ده ساله بود. بعضي هم عقيده دارند که سن او از ده سال هم کمتر بوده است.

احمد بن يحيي بلاذري و علي بن حسين اصفهاني روايت کرده اند که سالي در مکه قحطي پديد آمد. پيامبر (ص) به عموهايش عباس و حمزه فرمود بايد سنگيني بار معيشت را از دوش ابو طالب برداريم. آنگاه هر سه نفر آمدند نزد ابو طالب و از وي خواستند که يکي از فرزندانش را به آنها بسپارد تا نگاهداري کنند.

ابو طالب گفت: «عقيل» را براي من بگذاريد[2] و بقيه را ببريد. عباس «طالب» را برد، حمزه «جعفر» را انتخاب کرد، و پيغمبر (ص) هم «علي» را پذيرفت.

سپس به آنها فرمود: من کسي را انتخاب کردم که خداوند او را براي من برگزيده است.

بدينگونه علي (ع) از سن شش سالگي در دامان پيامبر اسلام (ص) پرورش يافت.

نيکيها و مهربانيها و مواظبتهاي پيامبر (ص) در تربيت علي (ع) پاداش و معامله به مثل خدمات و توجهات پدرش ابو طالب نسبت به آن حضرت بود؛ زيرا وقتي عبد المطلب خواست چشم از جهان فرو بندد محمد را (که طفلي نه ساله بود) در دامن ابو طالب گذاشت[3] .

اين مطلب با گفتار خود اميرالمؤمنين (ع) کاملاً تطبيق مي شود که فرمود: من هفت سال پيش از آنکه يک نفر از امّت اسلام خدا را پرستش کند، رو به درگاه او آوردم.

و مي فرمود: صداي فرشته وحي را مي شنيدم و نور حق را به مدت هفت سال مي ديدم، در آن هنگام رسول خدا از اظهار مقام نبوت خويش ساکت بود و خداوند به وي اجازه بيم دادن خلق از نافرماني حق و تبليغ رسالت نداده بود.

از آنجا که نوشته اند علي (ع) موقع اعلام دعوت پيامبر (ص) سيزده ساله بوده و هنگامي که پيغمبر (ص) او را از پدرش ابو طالب گرفت شش سال داشته است، اگر آن

[صفحه 5]

حضرت هفت سال قبل از تمام مردم، خدا را پرستش کرده باشد، درست است.

عبادت طفل شش ساله در صورتي که مميز باشد صحيح است. بخصوص که عبادت امثال او در آن سن و سال، تعظيم و بزرگداشت خداوند و خضوع و فروتني در برابر مشاهده آثار جلال الهي و آيات باهرات او بوده است؛ چنانکه اين معني در بعضي کودکان باهوش و مستعد نيز ديده مي شود[4] .

امير مؤمنان (ع) در شب 21 ماه رمضان سال چهلم هجرت شهيد شد و در سرزمين مقدس «نجف» مدفون گرديد. فرزندان آن بزرگوار هر وقت به عراق مي آمدند، قبر مقدس او را در همين محل زيارت مي کردند؛ مانند جعفر بن محمد (امام صادق) (ع) و ساير فرزندان بزرگ و با شخصيت آن حضرت.

صفحه 4، 5.

عموم دانشمندان شيعه و گروهي از علماي اهل تسنن ولادت آن حضرت را در کعبه خانه خدا اعتراف دارند. اگر بقيه سنيان در اين باره سکوت کرده اند ناشي از تعصب پيشينيان آنهاست که بسياري از فضايل آن حضرت را منکر شدند. حتي برخي از آنها در اينکه حضرت در نجف دفن شده باشد هم شک دارند.
عقيل بسيار ظريف و شوخ بوده است. به همين جهت ابو طالب نمي توانسته از وي دور بماند، ناچار او را براي خود نگاه داشت.
پيامبر از نه سالگي به خانه ي ابو طالب آمد و ابو طالب و همسرش فاطمه از وي مانند پدر و مادري مهربان پرستاري کردند و او را فرزند دلبند خود به شمار آوردند.
اين بهترين دليل نبوغ بي نظير و هوش سرشار و استعداد خارق العاده پيشواي شايسته ماست که به واسطه ي لياقت ذاتي و وراثت صحيح، در آن سن و سال توانسته است با وحي آسماني آشنا شود و به دين حق بگرود.