سياست ملك داري علي












سياست ملک داري علي



علي (ع) در سياست ملک داري بسيار سختگير بود. در هر حال پاي بند خشنودي خداوند بود. اعمال پسر عمويش عبدالله بن عباس را که به حکومت بصره منصوب داشته بود، از نظر دور نداشت، و ملاحظه برادرش «عقيل» را که چيزي زايد بر مقرري خود از بيت المال مي خواست، نفرمود.

مردمي که او را خدا پنداشتند در آتش افکند، خانه هاي (مصقله بن هبيره) و (جرير بن عبدالله بجلّي) را که هر دو از حکام وي بودند، و دست خيانت به بيت المال در از نمودند و اموال مسلمين را حيف و ميل کردند و از ترس مجازات حضرت به معاويه پيوستند، منهدم ساخت.

دست جمعي را به جرم سرقت و دزدي قطع کرد، و جمعي ديگر را بدار آويخت. از جمله ي سياستهاي آن حضرت در جنگ جمل و صفين و نهروان که در روزگار خلافت آن حضرت به وقوع پيوست آشکار گشت، که گوشه اي از آن حقيقت را روشن مي سازد؛ زيرا هيبت و انتقام تمام سياستمداران و کشتاري که از دشمن نموده اند، ده يک آنچه اميرالمؤمنين (ع) به دست خود و يارانش در اين جنگها به عمل آوردند، نيست.

اينها خصائص و مزاياي بشري است، که توضيح داديم علي (ع) در اين خصوص پيشواست، و ديگران بايد از وي پيروي کنند، و آموزگاري است که بايد سايرين از او بياموزند.

من نمي دانم درباره ي مردي که يهود و نصاري و مجوس با اينکه منکر نبوت حضرت خاتم الانبيأ (ص) هستند، او را دوست مي دارند، چه بگويم؟

[صفحه 22]


صفحه 22.