عبادت اميرالمؤمنين
اي خواننده! درباره اين مرد بزرگ چه مي انديشي که آن قدر مواظب نماز و عبادت بود که در يکي از شبهاي خوفناک جنگ صفين «ليلة الهرير» جانماز خود را ميان دو صف لشکر پهن کرد و در حالي که تير مانند باران در جلو رويش فرو مي ريخت و از چپ و راستش مي گذشت، به نماز ايستاد، و هراسي به دل راه نداد، و تا پايان کار تکان نخورد. [صفحه 19] اي خواننده! درباره ي مردي که پيشانيش به واسطه سجده ي طولاني پينه بسته بود، چه فکر مي کني؟ اگر در دعاها و مناجات آن حضرت تأمل نمايي و از نکات برجسته و لطايف آنکه خدا را با عظمت و جلال بي مانندي ياد کرده است، آگاه شوي، و از خضوع و خشوع و تسليم و انقياد وي در پيشگاه با عزت و پر مهابت ذات احدي، واقف گردي، ميزان اخلاص آن حضرت را خواهي شناخت، و خواهي دانست که آن سخنان آتشين و کلمات دلنشين از چه دلي برخاسته و بر کدام زبان جاري گشته است. روزي به علي بن الحسين (امام چهارم) که در عبادت فوق العاده بود، گفتند: عبادت شما نسبت به عبادت جدت اميرالمؤمنين (ع) چگونه است؟ گفت: عبادت من در مقابل عبادت جدم علي (ع) مثل عبادت آن حضرت در مقابل عبادت پيغمبر اکرم (ص) است.
اميرالمؤمنين (ع) از لحاظ عبادت از همه کس عابدتر و نماز و روزه اش از تمام مردم بيشتر بود. نماز شب و توجه به اوراد و اذکار الهي و انجام مستحبات را مردم از وي آموختند.
صفحه 19.