در آغوش پيامبر
حساسترين حوادث زندگي امام در اين بخش همان شکل گيري شخصيت حضرت علي (ع) و تحقق ضلع دوم ازمثلث شخصيت وي به وسيلهء پيامبر است. اين بخش از عمر، براي هر انساني ، از لحظه هاي حساس و ارزندهء زندگي اوشمرده مي شود. شخصيت کودک در اين سن ، همچون برگ سفيدي ، آمادهء پذيرش هر شکلي است که بر آن نقش مي شود و اين فصل از عمر، براي مربيان و آموزگاران ، بهترين فرصت است که روحيات پاک و فضايل اخلاق کودک راکه دست آفرينش در نهاد او به وديعت نهاده است پرورش دهند و او را با اصول انساني و ارزشهاي اخلاقي و راه و رسم زندگي سعادتمندانه آشنا سازند. پيامبر عاليقدر اسلام ، به همين هدف عالي ، تربيت حضرت علي (ع ) را پس از تولد او به عهده گرفت. هنگامي که مادر حضرت علي (ع ) نوزاد را خدمت پيامبر آورد با علاقهء شديد آن حضرت نسبت به کودک روبرو شد. پيامبر از وي خواست که گهوارهء حضرت علي را در کنار رختخواب او قرار دهد از اين جهت ، زندگاني امام از روزهاي نخست بالطف خاص پيامبر توأم شد. نه تنها پيامبر گهوارهء حضرت علي را در موقع خواب حرکت مي داد، بلکه در مواقعي ازروز بدن او را مي شست و شير در کام او مي ريخت ، و در موقع بيداري با او با کمال ملاطفت سخن مي گفت. گاهي او رابه سينه مي فشرد و ميگفت: اين کودک برادر من است و در آينده ولي و ياور و وصي و همسر دختر من خواهد بود. به سبب علاقه اي که به حضرت علي داشت هيچ گاه از او جدا نمي شد و هر موقع از مکه براي عبادت به خارج شهر مي رفت حضرت علي (ع ) را همچون برادر کوچک يا فرزند دلبندي همراه خود مي برد.[2] . هدف از اين مراقبت ها اين بود که دومين ضلع مثلث شخصيت حضرت علي (ع ) که همان تربيت است ، به وسيلهء اوشکل گيرد و هيچ کس جز پيامبر در اين شکل گيري مؤثر نباشد. امير مؤمنان در سخنان خود خدمات ارزندهء پيامبر (ص ) را ياد کرده ، مي فرمايد: و قد عملمتم موضعي من رسول الله (ص ) بالقرابة القربية و المنزلة الخصيصة، وضعني في حجره و انا ولد يضمني الي صدره و يکنفني في فراشه و يمسني جسد و يشمني عرفه و کان يمضغ ثم يلقمنيه.[3] . شما اي ياران پيامبر، از خويشاوندي نزديک من با رسول خدا و مقام (احترام ) مخصوصي که نزد آن حضرت داشتم کاملاًآگاه هستيد و مي دانيد که من در آغوش پر مهر او بزرگ شده ام هنگامي که نوزاد بودم مرا به سينهء خود مي گرفت ودر کنار بستر خود از من حمايت مي کرد و دست بر بدن من مي ماليد، و من بوي خوش او را استشمام مي کردم ، و او غذادر دهان من مي گذاشت.
هر گاه مجموع عمر امام (ع ) را به پنج بخش قسمت کنيم ، نخستين بخش آن را زندگي امام پيش از بعثت پيامبرتشکيل مي دهد. عمر امام در اين بخش از ده سال تجاوز نمي کند، زيرا لحظه اي که حضرت علي (ع ) ديده به جهان گشود بيش از سي سال از عمر پيامبر (ص ) نگذشته بود و پيامبر در سن چهل سالگي به رسالت مبعوث شد.[1] .