شخصيت موروثي حضرت علي
در همان روزي که عبدالمطلب جد پيامبر در گذشت ، آن حضرت هشت سال تمام داشت. از آن روز تا چهل و دوسال بعد، ابوطالب حراست و حفاظت پيامبر را، در سفر و حضر، برعهده گرفت و با عشق و علاقهء بي نظيري در راه هدف مقدس پيامبر که گسترش آيين يکتا پرستي بود جانبازي و فداکاري کرد. اين حقيقت در بسياري از اشعار مضبوط در ديوان ابوطالب منعکس شده است همچون: ليعلم خيار الناس ان محمداً نبي کموسي و المسيح بن مريم[1] . افراد پاک و خوش طينت بايد بدانند که محمد (ص ) پيامبري است همچون موسي و عيسي (ع ). الم تعلموا انا وجدنا محمداًرسولا کموسي خط في اول الکتب[2] . آيا نمي دانيد که محمد (ص ) همچون موسي (پيامبري آسماني ) است و پيامبري او در سرلوحهء کتاب هاي آسماني نوشته شده است ؟ يک چنين فداکاري ، که به زنداني شدن تمام بني هاشم در ميان دره اي خشک و سوزان منجر شد، نمي تواندانگيزه اي جز عشق به هدف و علاقهء عميق به معنويت داشته باشد، و علايق خويشاوندي و ساير عوامل مادي نمي تواند يک چنين روح ايثاري در انسان پديد آورد. دلايل ايمان ابوطالب به آيين برادر زادهء خود به قدري زياد است که توجه قاطبهء محققان بي نظر را به خود جلب کرده است. متأسفانه گروهي ، از روي تعصبات بيجا، در مرز توقف دربارهء ابوطالب باقي مانده اند و گروه ديگر جسارت را بالاتر برده ، او را يک فرد غير مؤمن معرفي کرده اند. حال آن که اگر جزئي از دلايلي که دربارهء اسلام ابوطالب درکتاب هاي تاريخ و حديث موجود است دربارهء شخص ديگري وجود مي داشت ، در ايمان و اسلام او براي احدي جاي ترديد و شک باقي نمي ماند، اما انسان نمي داند که چار اين همه دلايل نتوانسته است قلوب بعضي را روشن سازد!
اميرمؤمنان از صلب پدري چون ابوطالب ديده به جهان گشود. ابوطالب بزرگ بطحاء (مکه ) و رئيس بني هاشم بود.سراسر وجود او، کانوني از سماحت و بخشش ، عطوفت و مهر، جانبازي و فداکاري در راه آيين توحيد بود.