حديث مؤآخاة
علامه مجلسي در بحارالانوار فرموده: در سال اوّل هجرت آن حضرت ميان مهاجرين و انصار پيمان برادري برقرار نمود، اين برادري آنها را بر سه چيز ملزم مي کرد: مقاومت براي حق، مواسات و کمک به يکديگر و ارث بردن از يکديگر. آنها نود نفر بودند، چهل و پنج تن از مهاجرين و چهل و پنج تن از انصار... اين پيش از جنگ بدر بود و چون واقعه «بدر» پيش آمد خداوند آيه «و اُولواالأَرحام بعضُهم أَوْلي ببعض في کتاب اللّه»[1] را نازل فرمود، جريان ارث بردن نسخ گرديد.[2] . به هر حال: رسول خدا صلي الله عليه وآله در اين اقدام بين تمامي افراد مهاجر و انصار عقدا خوت و پيمان برداري برقرار ساخت ولي علي بن ابيطالب عليه السلام را با کسي برادر نکرد. آن حضرت از اين کار بسيار غمگين شد و گفت: يا رسول الله صلي الله عليه وآله پدر و مادرم فداي تو باد، مرا با کسي برادر نکردي؟ فرمود: يا علي تو را براي خود نگاه داشتم، تو برادر مني و من برادر تو هستم «أَنتَ اَخي و اَنا اَخوک يا عليّ»[3] . حضرت رضا عليه السلام از پدران خود از علي عليهم السلام نقل کرده که آن حضرت فرمود: «انا عبدُاللّه و اخو رسوله لايُقولها بعدَي الاّ کذّابٌ»[4] .
از مناقب منحصر به فرد اميرالمؤمنين صلوات الله عليه حديث مؤآخاة و علقه برادري ميان او و رسول خدا صلي الله عليه وآله است، در ميان همه مهاجرين و انصار تنها علي بن ابيطالب عليه السلام شايستگي آنرا داشت که با رسول الله صلي الله عليه وآله برادر شود.