حديث سد الابواب
از جانب خدا وحي آمد که بجز در منزل رسول خدا و در منزل علي بن ابيطالب بايد همه درها گرفته شود، به دنبال اين فرمان رسول خدا صلي الله عليه وآله فرمود: «سُدّوا هذه الأَبواب إلاّ باب عليّ» يعني: همه اين درها را بگيريد مگر باب علي بن ابيطالب را، مردم در اين باره به گفتگو برخاستند حضرت در ميان قوم بپاخاست، بعد از حمد و ثناي خداوند فرمود: من از طرف خدا به گرفتن و بستن اين درها بجز باب علي بن ابيطالب مأمور شده ام، و شما پشت سر من گفتگو کرده ايد، من از پيش خود نه چيزي بسته ام و نه باز کرده ام، ليکن به چنين کاري مأمور شدم و اطاعت کردم.[1] . پس از بيانات رسول خدا صلي الله عليه وآله همه درها گرفته و بسته شد. بجز دري که اميرالمؤمنين عليه السلام به مسجد داشتند، در زمان بني اميه که مسجدالنبي را وسعت دادند همه آن حجره ها جزء مسجد گرديد. شيعه و اهل سنت در اين قضيه اتفاق دارند و آن از مناقب منحصر به علي عليه السلام و خانواده اوست که مشمول «أَذهبَ اللّه الرّجسَ و طهرّهم تَطهيراً» بودند. جهت آگاهي بيشتر رجوع شود به الغدير ج 3 ص 202.
وقتي که رسول خدا صلي الله عليه وآله مسجد مدينه را ساخت، منزلهائي در کنار آن بنا نهاد که زنان خويش را در آن مسکن داد، براي علي بن ابيطالب عليه السلام نيز منزلي در کنار منزل خود ساخت، ياران آن حضرت نيز هر يک حجره اي ساخته و ساکن شدند، درهاي همه آن منازل به مسجد باز مي شد و آنها به خانه هاي خويش از مسجد رفت و آمد مي کردند.