صد هزار درخت خرما
روزي يکي از افراد مدينه، حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام را ديد که دو کيسه بزرگ بر قاطر نهاده و خود بالاي آنها نشسته به بيابان مي رود. پرسيد: اينها چيست، که بر روي آن نشسته اي؟ امام علي عليه السلام پاسخ داد: مِأَةَ ألْفُ عَذَقٍ اِنْشاءَ اللّه (اگر خدا بخواهد صد هزار درخت خرماست)[1] . يعني حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام و خانواده آن يگانه رهبر معصوم، پس از مصرف خرما هسته هاي آنرا جمع آوري مي کردند، و سپس در باغات و زمين هاي آماده مي کاشتند، هم صرفه جوئي در مصرف بود، و هم صرفه جوئي در توليد، که از غذاهاي روزانه و معمولي، هم نيازهاي غذائي تأمين مي شد، و هم باغداري و کشاورزي تحقّق مي پذيرفت.[2] .
امام علي عليه السلام به کار و توليد، به خصوص درختکاري و کشاورزي اهميّت زيادي مي داد تا مخارج زندگي زن و فرزندان او تأمين شود، و احتياجي به ديگران نداشته باشند.