وقف چاه هاي پر آب
امام صادق عليه السلام مي فرمايد: روزي حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام سرگرم حفر چاهي بود، مقداري که چاه را کَنْد، بگونه اي غير معمول ناگاه آب بسيار گوارا و شيرين فَوَران کرد (به اندازه گردن شتر). گروهي که در آن اطراف بودند، خوشحال شده به امام علي عليه السلام تبريک گفتند، و از فراواني و فشار آب چاه در شگفت ماندند. حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام فرمود: من هم براي شکر گذاري در برابر نعمت هاي خدا، اين چاه را وقف مسافران و زائران بيت اللّه مي کنم، وهر کس آن را بفروشد، يا به ديگري ببخشد، لعنت خدا وفرشتگان براو باد.[1] .
يکي از محورهاي تلاش اقتصادي امام علي عليه السلام حفر چاه، و قنات هاي پُر آب بود که آنها را وقف مسافران، و به خصوص حجّاج بيت اللّه مي کرد، که در آن هواي گرم، در رفت وآمدهاي سخت، استفاده کنند.