بخشش طلا و نقره از قيمت باغات
شعبي مي گويد: روزي که امام علي عليه السلام يکي از باغات را فروخت و طلا و نقره را روي هم انباشت، مستمندان زيادي را ديدم که اجتماع کرده بودند. حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام با تازيانه اي که در دست داشت آنها را به صف مي کرد، و همه طلا و نقره ها را که چون تَلّي انباشته بود به فقراء بخشيد، و خود با دست خالي به منزل بازگشت. از اين واقعه بسيار در شگفت شده به منزل آمدم و براي پدرم نقل کردم، پدرم به گريه افتاد وگفت: پسرم تو امروز بهترين انسان ها را ديدي.[1] . البته اين نکته را هم بايد توجّه داشت که امام علي عليه السلام همراه بابخشش به مستمندان، زندگي زنان و فرزندان خود را نيز تأمين مي فرمود، و باغات منطقه «ينبُع» را وقف اهل و عيال خود کرد و به کسي نبخشيد تا خانواده او کاملاً تأمين شده و سربار جامعه نباشند.
حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام فراوان کارمي کرد، و توليد داشت، و باغات زيادي به وجود مي آورد، و سپس آنها را مي فروخت و پول آن را بين مستمندان تقسيم مي کرد.