اظهار سرمايه هاي ساليانه
علي فقير است و چيزي ندارد. حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام به کارگران و سرکارگر خود فرمود: ميوه ها و در آمد امسال از غلاّت را جمع آوري کنيد و بفروشيد، و طلا و نقره ها را در جاي مخصوصي انباشته و به من خبر دهيد. پس از مدتي دستور امام علي عليه السلام اجرا شد، و صد هزار درهم از درآمد سالانه جمع شد، و در کيسه هاي مخصوصي جاسازي گرديد، حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام بر روي آنها نشست وامر فرمود تا طلحه و زبير را بياورند، وقتي حاضر شدند خطاب به آنها فرمود: اين طلا و نقره ها سرمايه هاي فراواني است که با دسترنج خود جمع کرده ام، و کسي را در اين اموال حقّي نيست.[1] . چون آنها عادت داشتند از خلفاء پول زور بگيرند و با تن پروري روزگار بگذرانند، امام علي عليه السلام به آنها فهماند که مي شود از راه کار و توليد سرمايه اي بدست آورد و دست مستمندان را هم گرفت.
به امام علي عليه السلام اطّلاع دادند که طلحه و زبير در ميان مردم مي گويند: