تقسيم عادلانه غنائم جنگي در بصره
و هر کس و هرچه مي يافتند از آن خود مي دانستند، و فاتحان مغرور به لشگريان خود اجازه غارت کردن مي دادند، و خود هرچه مي خواستند برمي داشتند. عدالت را نه نسبت به مردم و نه لشگريان خود رعايت مي کردند. امّا پس از فتح بصره و شکست ناکثين، حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام: - با عفو عمومي، مردم بصره را آزاد گذاشت. - و جان و مال و ناموسشان را حفظ کرد، و لشگر را از هرگونه تعرّضي بازداشت. - با اسيران با مهرباني برخورد و آزادشان کرد. آنگاه دَرِ بيت المال را گشود و طلا و نقره ها را ارزيابي کرد و بگونه اي محاسبه فرمود که به هر سربازي 500 درهم رسيد نه کم و نه زياد، و براي خود نيز 500 درهم برداشت. مردي آمد و گفت: يا اميرالمؤمنين عليه السلام اگر من در جنگ نبودم، قلب و جانم با شما بود مرا نيز عطائي ده. امام 500 درهم سهم خود را به او بخشيد.[1] .
در جنگ ها و فتح شهرها همواره غارتگران تاريخ با ظلم و ستم برخورد مي کردند،