گوناگون
664. امام علي عليه السلام: آفت آباداني، ستمِ حکمران است. 665. امام علي عليه السلام: بي ميلي ات به کسي که خواهان توست، کمي بهره است، و گرايشت بدان که تو را نخواهد، خوار ساختن گوهر جان است. 666. امام علي عليه السلام: آن که با تو دشمني نکند، تو را دوست دارد. 667. امام علي عليه السلام: آن که در دوران رويکرد دنيا به تو رو آورد، در زمان پشت کردن دنيا از تو دوري گزيند. 668. امام علي عليه السلام: دوستت را با اندکي مدارا دوست بدار! مبادا که روزي دشمنت شود، و دشمنت را با اندکي مدارا دشمن بدار! مبادا که روزي دوستت گردد. [صفحه 671] 669. امام صادق عليه السلام: اميرمؤمنان هميشه مي فرمود: مي بايد در دلت نيازمندي به مردم و بي نيازي از آنان، جمع گردد. نيازمندي ات به آنان، در نرم سخن گفتن و خوش رويي ات آشکار شود، و بي نيازي ات از آنان، در پاک نگه داشتن آبرو و پايداري عزّتت ظاهر شود. 670. امام علي عليه السلام: تمام دوستي ات را درباره ي دوستت نثار کن؛ امّا به وي اطمينان تمام منما. او را کاملْ ياري کن؛ ليکن تمام رازها را به وي مگو، تا آن که [از يک سو] حقّ خردمندي را به جا آوري و [از دگر سو] وظايف دوستي را به جا آورده باشي. 671. امام علي عليه السلام: حکيم نيست آن که نرمي نکند با کساني که چاره اي جز نرمي با آنان نيست. 672. امام علي عليه السلام: با آن که نمي تواني حقّت را از او بستاني، معاشرت منما. 673. امام علي عليه السلام: بپرهيز از آن که دوستانت را چنان به هراس اندازي که آنان را به دوري از تو و جدايي طلبي کشانَد. [صفحه 672] 674. امام علي عليه السلام: آن که سودش در زيان ديدن تو باشد، هيچ گاه از دشمني با تو بيرون نباشد. 675. امام علي عليه السلام: با توانمندي گذشت کن و با دولت مردي نيکي کن، تا آقايي ات کامل گردد. 676. امام علي عليه السلام: لغزش هاي دوست را تحمّل کن، براي هنگام هجوم دشمنت. 677. امام علي عليه السلام: اميدواري مردم به پاداشت، بهتر است از ترس آنان از کيفرت. 678. امام علي عليه السلام: علاقه مندي به خودت را جايگزين احترام گذاري به خودت قرار ده. 679. امام علي عليه السلام: مردم را بر سنّت ها و آيينشان بر پاي دار و [چنان کن] که بي گناهان، از تو احساس امنيت کنند و بدکاران، از تو بترسند؛ و به مرزها و کناره هاي شهرها رسيدگي کن. 680. امام علي عليه السلام: دشوارترين مديريت، جابه جايي آداب و رسوم است. 681. امام علي عليه السلام: مردم در نيکي به سر مي برند تا زماني که متفاوت باشند. پس آن گاه که برابر شوند، نابود گردند. [صفحه 673] 682. امام علي عليه السلام: آن که با مردمان، با مدارا رفتار کند، از همراهي آنان بهره بَرد. 683. امام علي عليه السلام: از نشانه هاي حکمت، فرمانبرداري از بالادست، و احترام گذاردن به همتايان، و انصاف نسبت به پايين دستان است. 684. امام علي عليه السلام: ابزار حکمراني، گُشاده دلي است. 685. امام علي عليه السلام: فرورفتن مردم در امري، زمينه ي انجام گرفتن آن است. 686. امام علي عليه السلام: بپرهيز از هر کاري که آزاده اي را از تو بِرَماند،يا منزلت تو را خوار سازد، يا بدي را به سويت سرازير کند، و يا عقوبتي را بدان عمل در رستاخيز، به دوش کشي. 687. امام علي عليه السلام: آن که بدون شايستگي بلندي يابد، بدون جنايت، فرو افتد. 688. امام علي عليه السلام: مردمان را با ترازوي خودشان وزن کن. 689. امام علي عليه السلام: حکمت آن است که با بالادستِ خود، جدال نکني و زيردستان را خوار نسازي و آنچه در توان نداري، عرضه نکني، و زبانت با دلت و سخنت با رفتارت مخالفت نکند؛ در آنچه نمي داني، سخن نگويي، و کارها را به هنگام رويکرد، رها نسازي و به هنگام پشت کردن، جستجو نکني. [صفحه 674] 690. امام علي عليه السلام- در حکمت هاي منسوب به ايشان-: با آزاد مردان، تنها با بزرگواري رفتار کنيد. با مردمان متوسط، با ميل و هراس رفتار کنيد،و با مردمان پست، با سبُکي. 691. امام علي عليه السلام- در حکمت هاي منسوب به ايشان-: هر گاه دوستي داري که برادري و دوستي اش را نمي پسندي، آن را براي مردمْ آشکار مساز؛ چرا که چنين دوستي، مانند شمشير کُند در خانه ي آدمي است؛ دشمن را مي ترساند و دشمن نمي داند که بُرنده است يا کُند. 692. امام علي عليه السلام- در حکمت هاي منسوب به ايشان-: هر گاه يکي از يارانت به تو نيکي روا داشت، نهايتِ خوبي را در حقّ او روا مدار و قدري از آن را واگذار که به هنگام آشکار شدن خيرخواهي فراوان او، بر آن بيفزايي. 693. امام علي عليه السلام- در حکمت هاي منسوب به ايشان-: برخي از مردمان اند که اگر بر نيکي شان بيفزايي، کم کنند، و اگر آنان را دوست ويژه قلمداد کني، تو را سبُک سازند. خشنودي شان را جايگاهي نيست که آن را بشناسي و خشمشان مکاني ندارد که از آن بپرهيزي. اگر با اينان برخورد داشتي، دوستي هاي عمومي را با آنان در ميان گذار و از دوستي خصوصي، آنان را محروم ساز، تا آنچه به آنان روا داشتي، مانعي باشد در برابر آسيب هاي آنان، و آنچه را از آنان دريغ داشتي، بردارنده ي احترام آنان شود. 694. امام علي عليه السلام- در حکمت هاي منسوب به ايشان-: آن که جمعيتي را مديريت مي کند، از نگاه خِرَد، مستي بر او حرام است؛ چرا که زشت است نگهبان، نيازمند کسي شود که از او پاسداري کند. 695. امام علي عليه السلام- در حکمت هاي منسوب به ايشان-: مديريت بر مردمان [صفحه 675] شهر خودت را مپذير؛ زيرا آنان، با تو سازگار نشوند، مگر آن که از جايگاه يک مدير برجسته، بيرون روي. 696. امام علي عليه السلام- در حکمت هاي منسوب به ايشان-: مديري را که به سستي مي شناسي و شرايط، او را بزرگ کرده و او مي داند که گذشته اش را مي شناسي، خدمت مکن؛ زيرا گرچه وي از خدمتگزاري ات خشنود باشد، ليکن مي داند که تو با چه ديدي به وي مي نگري و از اين رو، از تو دلگير مي شود. 697. امام علي عليه السلام- در حکمت هاي منسوب به ايشان-: زيانبارترين کار برايت آن است که به مدير خود بفهماني که از او مديريت را بهتر مي داني. 698. امام علي عليه السلام- در حکمت هاي منسوب به ايشان-: کمي که از آن به بيشتر ترقّي کني، بهتر است از زيادي که به کمي برگردد. 699. امام علي عليه السلام- در حکمت هاي منسوب به ايشان-: اگر دوستت را نزد دشمنت يافتي، به تو آسيبي نرساند؛ چرا که اگر به تو سود نرساند، آسيب نخواهد رساند.
663. امام علي عليه السلام: آباداني نباشد آن جا که حکمران، ستم ورزد.
صفحه 671، 672، 673، 674، 675.