امانت گزاردن
648. امام علي عليه السلام: بر آن که تو را امين شمُرَد، خيانت مکن، گرچه به تو خيانت ورزد؛ و رازش را فاش مساز، گرچه خود، آن را فاش سازد. 649. امام علي عليه السلام- از نامه ي او به اشعث بن قيس-: به درستي که کاري که بر عهده ي توست، لقمه اي نيست؛ بلکه امانتي است بر گردنت و تو در نظاره ي بالا دستانت قرار داري. 650. امام علي عليه السلام- از نامه اش به يکي از مأموران زکات-: آن که آشکار و نهانش و کردار و گفتارش دو گونه نباشد، امانت را گزارده و عبادت را خالص، به جاي آورده است و او را فرمان دهم که [زيردستان را] نرنجاند و بدانان، بهتان نزند و به سبب امير بودن، از آنها رو برنگرداند؛ چرا که آنان، در دينْ برادرند و در به دست آوردن حقوق، مددکار. و تو را در اين زکات، بهره اي معيّن و حقّي معلوم و شريکاني ناتوان و تنگ دست است. ما حقّ تو را به تمام مي پردازيم. پس تو هم حقوق آنان را به تمام، به آنان برسان؛ وگرنه، روز رستاخيزْ داراي بيشترين دشمناني؛ و بدا به حال کسي که نزد خداوند، دشمنانش، مستمندان، تهي دستان، درخواست کنندگان، رانده شده گان، بدهکاران، و در راه ماندگان باشند. و آن که امانت را سَبُک شمارد و در آن خيانت روا دارد و جان و دين خود را از خيانتْ پاک ننمايد، خود را در دنيا به خواري و رسوايي افکنده است و چنين کسي، در آخرتْ فراري تر و رسواتر است؛ و به درستي که بزرگ ترين خيانت، خيانت به مردمان است و زشت ترين دغلکاري، ناراستي با پيشوايان. والسلام! [صفحه 661]
647. امام علي عليه السلام: امانت را به آن که شما را امين شمُرَد، بازگردانيد؛ گرچه قاتلان فرزندان پيامبران باشند.
صفحه 661.