خود اختصاصي
614. امام علي عليه السلام- در عهدنامه اش به مالک اشتر-: همچنين زمامدار را نزديکان و خويشاونداني است که خوي برتري جويي و گردن فرازي و کميِ انصاف در معامله ها دارند. ريشه ي آن را با بُريدن اسباب آن، درآور و به هيچ يک از اطرافيان و خويشاوندانت زميني را به بخشش وا مگذار، و مبادا در تو طمع کنند با بستن پيماني که همسايگان را زيان برساند در بهره ي آب، يا کاري مشترک که رنج آن را بر عهده ي ديگران نهند. پس گوارايي اش براي آنان باشد نه تو و عيب آن در دنيا و آخرت، بر تو مانَد. وحق را از آنِ هر که باشد، بر عهده دار، نزديک يا دور، و در اين باره، شکيبا باش و اين شکيبايي را به حساب خداوند بگذار، هر چند اين رفتار، با خويشاوندان و اطرافيانت باشد، و عاقبت آن را در نظر بگير با دشواري هايي که برايت آورَد؛ چرا که پايان آن، پسنديده است. 615. امام علي عليه السلام- در عهدنامه اش به مالک اشتر-: و بپرهيز از آن که چيزي را به خود، اختصاص دهي که مردم، همه در آن يکسان اند؛ و بپرهيز از غفلت در آنچه بدان توجّه شود، از آنچه در ديده ها نمايان است؛ چرا که آنچه به ناروا گرفته باشي، به ديگران برگردد و به زودي، پرده ي کارها از پيش ديده ات برداشته شود و داد ستم ديده را از تو بستانند. 616. امام علي عليه السلام- درباره ي عثمان فرمود-: در کوتاه سخن، روش او را براي شما بگويم: به خود اختصاص داد و آن را تباه کرد، و شما بي تابي کرديد و آن را از اندازه به در برديد؛ و خداوند را حکمي است که واقع شود بر خودخواه و ناشکيبا. [صفحه 646]
613. امام علي عليه السلام- از حکمت هاي منسوب به ايشان-: خود اختصاصي، حسادت را برانگيزد، و حسادتْ دشمني آورد، و دشمني، سبب اختلاف گردد، و اختلاف، باعث جدايي شود، و جدايي، سستي آورد، و سستي، سبب خواري گردد، و خواري، دولت را نابود سازد و نعمت ها را از ميان بِبَرد.
صفحه 646.