نيايش به هنگام نبرد
«بار خدايا! به درستي که تو راهي از راه هايت را نشان دادي و خشنودي ات را در آن نهادي، و دوستانت را به سويش دعوت کردي و آن را برترين راه نزد خودت از جهت پاداش، وگرامي ترينِ آن از جهت بازگشت، ودوست داشتني ترينِ [صفحه 614] آنها نزد خودت از جهتِ روش قرار دادي. آن گاه در اين راه، از مؤمنان، جان و مالشان را خريدي که در مقابل بهشت، در راه خدا پيکار کنند، مي کُشند و مي شوند؛ [و اين،] وعده اي است حق از جانب تو. پس مرا از آناني قرار ده که جانش را از او خريده اي و سپس، او به داد و ستدي که با او داشتي، وفا کرد، پيماني را نشکست و نقض نکرد و آن را تغيير نداد؛ بلکه پاسخي به محبّت هايت و براي نزديک شدن به تو قرارش داد. پس آن را پايان کارم قرار ده و پايان عمرم را در اين راه، مقرّر ساز و در اين راه، شهادتي روزي ام کن که سبب خشنودي تو گردد و لغزش هايم را بدان پاک گردانَد و مرا در زمره ي زندگان که از دست دشمنان و نافرمانان روزي خورده اند، در زير پرچم حقّ و هدايت، قرار ده که در [راه] پيروزي بر آنان، گام بر مي دارد، پشت کننده [به نبرد] نيست و شک آور نباشد. بار خدايا! به تو پناه مي برم در اين هنگام، از ترس به هنگام وحشت ها و از سُستي به هنگام فرود آمدن قهرمانان، و از گناهي که اعمالم را تباه سازد. پس از روي شکْ باز ايستم، يا بدون يقين بگذرانم، و [در نتيجه] تلاشم بيهوده و عملم پذيرفته نشده باشد». 519. وقعة صفين- به نقل از تميم-: [علي عليه السلام] هنگامي که به سوي نبرد حرکت مي کرد، نام خدا را به هنگام سوار شدن بر زبان مي آورد و مي گفت: «سپاسْ خدا را بر نعمت هايش بر ما و فضيلت بزرگش! "پاک است کسي که اين را براي ما رام کرد؛ و[گرنه،] ما را ياراي [رام ساختن] آنها نبود، و به راستي که ما به سوي پروردگارمان بازخواهيم گشت"». [صفحه 615] آن گاه رو به قبله مي کرد و دستانش را به سوي خدا بالا مي برد و مي گفت: «بار خدايا! به سوي تو گام ها برداشته شد و بدن ها خسته گشت و دل ها گشايش يافت و دست ها بلند شد و ديدگان، تيز شدند "پروردگارا! ميان ما و قوم ما به حق گشايش ده که تو بهترين گشايش دهندگاني". به برکت الهي حرکت کنيد!». آن گاه مي گفت: «خدا بزرگ تر است! خدا بزرگ تر است! خدايي جز خداي يگانه نيست و خدا بزرگ تر است! اي خدا! اي يگانه! اي بي نياز! اي پروردگار محمّد! "به نام خداوند بخشنده ي مهربان! توان و نيرويي جز از خداي برتر و بزرگ نيست! ستايشْ خدايي را که پروردگار جهانيان است! مهربان و بخشنده و صاحبِ روز جزاست. تنها تو را مي پرستيم و تنها از تو ياري مي جوييم". بار خدايا! ستم ستمگران را از ما بازدار!» اين، شعار علي عليه السلام در صفّين بود. [صفحه 616]
518. امام صادق عليه السلام: به درستي که اميرمؤمنان هنگامي که قصد نبرد مي کرد، اين نيايش ها را بر زبان مي آورد:
صفحه 614، 615، 616.