پرهيز از آغاز کردن پيکار
512. امام علي عليه السلام- در نامه اش به مالک اشتر، پيش از رُخداد صفّين-: بپرهيز از اين که با اين گروه، نبرد را آغاز کني، مگر آن که آنان آغاز کنند،تا اين که با آنان رو در رو شوي و سخن آنان را بشنوي؛ و بدي هاي آنان، تو را به نبرد وا ندارد، قبل از دعوت آنان [به هدايت] و بارها و بارها برايشان عذر و بهانه ساختن. 513. امام علي عليه السلام- از سفارش وي به لشکرش پيش از رو در رويي با دشمن در [نبرد] صفّين-: با آنان کارزار مکنيد، تا آن که آغاز کنند؛ چرا که شما بحمداللَّه، حجّت داريد، و رها ساختن آنان که [جنگ با] شما را آغاز کنند،حجّت ديگري است به سود شما و بر زيان آنها. وقتي به خواست خدا شکست خوردند،پشت کرده به جنگ را مکشيد، و به کسي که ناتوان است، آسيب مرسانيد و زخمي را از پا در مياوريد. [صفحه 608]
511. تاريخ الطبري- به نقل از جندب ازدي-: به درستي که در هر جا که با دشمن برخورد مي کرديم، علي عليه السلام به ما فرمان مي داد و مي فرمود: «با آنان پيکار مکنيد تا آن که آنان شروع کنند، که شما بحمداللَّه- عزّوجلّ- حجّت داريد و رها ساختن آنان که [نبردِ با شما را] آغاز کنند، حجّتي ديگر است براي شما. پس هرگاه با آنان پيکار کرديد و آنان را شکست داديد، پشت کرده به جنگ را مکشيد، مجروحان را به قتل نرسانيد، پرده دري مکنيد، کشته ها را مُثله نکنيد، وقتي به بارانداز دشمن رسيديد، امر پنهاني را هتک نکنيد، و بدون اجازه برخانه اي وارد نشويد، چيزي از آنان مَسِتانيد، مگر آنچه در لشکرگاه يافتيد، و زني را با آزار، به هيجان نياوريد، گرچه به ناموس شما دشنام دهد و به فرماندهان و نيکان شما فحش گويد؛ چرا که نيرو و توان آنان (زنان)، کم است.
صفحه 608.