پرهيز کامل از دشمن
424. امام علي عليه السلام: از دشمنت، به سختي برحذر باش. 425. امام علي عليه السلام: دشمن را امين مشمار، گرچه سپاس گويد. 426. امام علي عليه السلام: بدترينِ دشمنان، آن است که ژرف نگري اش عميق تر باشد و پنهانکاري اش نسبت به نيرنگ، زيادتر. 427. امام علي عليه السلام- در حکمت هاي منسوب به ايشان-: از دشمن پنهانکارْ بيشتر برحذر باش تا دشمنِ به ميدان آمده. 428. امام علي عليه السلام: سست ترينِ دشمنان از جهت حيله و نيرنگ، آن است که دشمني اش را آشکار سازد. 429. امام علي عليه السلام: آن که دشمني اش را آشکار کند، حيله اش اندک باشد. 430. امام علي عليه السلام: فريب ظاهرسازي دشمن را مخور؛ چرا که دشمن، چون آب است که گرچه غَلَيانش با آتش به درازا کشد، ليک از خاموش کردن آن سرْ باز نزند.[1] . [صفحه 541]
423. امام علي عليه السلام: آن که به خواب رود، [ديگران] از او خواب نباشند.
صفحه 541.
پرسيد: «اي جميل! آدمي چگونه بايد باشد؟». گفت: بايد دوستانش کم و دشمنانش بسيار باشد! فرمود: «نکته اي شگفت بر زبان راندي، اي جميل! چرا که مردمان، اتّفاق دارند که بسياريِ دوستان، بهتر است». گفت: چنان نيست که آنان گمان مي کنند؛ چرا که دوستان، هنگامي که براي کاري واداشته شوند، آن گونه که بايسته و شايسته است. امير مؤمنان فرمود: «اين مطلب را آزمودم و درست است؛ امّا دشمنِ بسيار، چه سودي دارد؟». گفت: دشمنان، هرگاه بسيار شوند، آدمي هميشه پرهيز کند و مراقب باشد که سخني که بدان گرفتار آيد، بر زبان نرانَد، يا به لغزشي مبادرت نورزد که بر آن، توبيخ گردد. پس همواره با اين حالت از خطاها و لغزش ها در امان باشد. امير مؤمنان، اين مطلب را نيکو شمرد.