کسب اطّلاعات
406. وقعة صفين: علي اظهار داشت: «فردا، صبحگاهان، به سوي معاويه خواهم رفت و با او پيکار خواهم نمود». اين خبر به معاويه رسيد و شاميان، از اين مطلب به وحشت افتادند و از اين سخن، شکسته شدند. معاوية بن ضحّاک بن سفيان،پرچمدار قبيله ي بني سليم، با معاويه بود و معاويه و شاميان را دشمن مي داشت و به مردمان عراق و علي بن ابي طالب، تمايل داشت و خبرها را براي [صفحه 535] عبداللَّه بن طفيل عامري مي نوشت و او آن را براي علي مي فرستاد. 407. وقعة صفين: علي، گروهي را فرستاد تا سرچشمه ي آب را بر معاويه ببندند.معاويه هم ضحّاک بن قيس فهري را با جمعيتي به سوي آنان گسيل داشت و آنان را پراکنده ساختند. ديده بانان علي آمدند و آنچه را رخ داده بود، گزارش دادند. پس علي به يارانش گفت: «اينک چه بايد بکنيم؟». گروهي گفتند: اين کار، و گروهي گفتند: آن کار. وقتي اختلاف نظر آنان را ديد، فرمان داد تا صبحگاهان به سوي معاويه هجوم بَرَند و آنان را بامدادان، به نبرد، نبرد صفّين سوق داد و شاميان، شکست خوردند. 408. أنساب الأشراف: ديده بان علي بن ابي طالب در شام نزد او آمد و گزارش بُسر را به وي داد. گفته شده که اين شخص، قيس بن زرارة بن عمرو بن حطيان همداني بود. قيس، ديده بان علي در شام بود و اخبار را برايش مي نوشت. 409. امام علي عليه السلام- از نامه اش به عبداللَّه بن بديل-: و بپرهيز از برخورد با لشکر دشمن، تا به سوي تو آيم! و ديده بانان را به سويشان گسيل دار و بايد همراه آنان، سلاحي باشد که بتوانند با آن پيکار کنند. ديده بانان، بايد دليرانِ سپاه باشند؛ چرا که ترسوها گزارش درست برايت نياورند. خودت و هرکه با توست، با اذن خدا به دستوراتم پايبند باشيد. والسلام! 410. الفتوح- در گزارش جنگ صفين -: مردي از قبيله ي حِميَر، به نام حصين بن مالک با معاويه بود که با علي بن ابي طالب مکاتبه داشت و او را بر اسرار معاويه آگاه مي ساخت. ر. ک: سياست هاي جنگي/اهتمام به آموزش هاي نظامي/ص 567 «آموزش ارتش». [صفحه 536]
405. امام علي عليه السلام- در نامه اش به کارگزاران-: به نام خداوند بخشنده ي مهربان. از بنده ي خدا علي، پيشواي مؤمنان، به هر آن کس از کارگزاران که نامه ام را بخواند. پس از حمد و سپاس الهي؛ مرداني با ما بيعت داشتند و [اينک] گريخته اند. پس گمان مي بريم که به سوي شهرهاي ناحيه ي بصره رفته اند. از مردمان شهرهايت درباره ي آنان پرس وجو کن و ديده باني (خبرچيني) از هر سوي زمين، بر آنان بگمار. آن گاه، آنچه را که بدان رسيدي، برايم بنويس. والسلام!
صفحه 535، 536.