داوري مستقيم امام
389. ارشاد القلوب: گزارش شده وقتي علي عليه السلام از جهادْ فراغت مي يافت، به آموزش مردم و داوري ميان آنان مي پرداخت. 390. امام علي عليه السلام - از سخنان او به هنگامي که مردم را گِرد آورد و به جهاد ترغيب کرد و همه سکوت کردند-: چه شده است شما را؟ آيا لاليد؟ گروهي گفتند: اي امير مؤمنان! اگر تو حرکت کني، ما با تو حرکت کنيم. آن گاه فرمود: «چه شده است شما را؟ توفيق رستگاري نيابيد و به راه انصاف و عدل، هدايت مشويد! آيا در اين هنگامه سزاوار است که من بيرون شوم؟ براي چنين کاري مردي از شما بايد بيرون رود که او را در دليري و تدبير و مرا، بپسندم. نشايد که شهر و سپاه و بيت المال و جمع آوري خراج و قضاوت ميان مسلمانان و نگريستن در حق طلبکاران را واگذارم. آن گاه با دسته اي بيرون روم و به دنبال دسته اي راه بيفتم و چون تيرِ در تيردانِ خالي، از اين سو به آن سو در غلتم. همانا من قطب آسيابم که بر گردِ من بچرخد و من برجا ايستاده ام. اگر از آن جدا شوم، مدارِ آن بلرزد و سنگ زيرين، به اضطراب در آيد. به خدا که اين، رايي خطاست. [صفحه 518]
388. عوالي اللآلي: از علي عليه السلام گزارش شده که خود، در مسجد کوفه به قضاوت مي نشست و براي او سکّويي بود، معروف به «سکّوي قضاوت».
صفحه 518.