قاطعيت توأم با مدارا
رفتار علي عليه السلام، نمود والاي قاطعيت و مدارا بود. از ديدگاه او کارگزاران، بايد در عين قاطعيت، از مدارا و رفق برخوردار باشند. ايشان، خشونتِ مطلق را آفت مديريت مي داند، همان گونه که نرمش بي حساب و سهل انگاري در حقگزاري در اداره ي امور مردم را زيانبار تلقّي مي کند. از نگاه امام، مديري موفّق خواهد بود که به تعبير آن بزرگوار، ميان قاطعيت و رأفت، و نرمش و شدّت، جمع کند. هر جا نياز به قاطعيت و شدّت است، آن را اعمال کند و کوتاه نيايد، و اگر موقعيت، نرمش مي طلبيد و نرمش، کارساز بود، از به کارگيري آن، تن نزند. قاطعيت در عين مدارا، و شدّت در عين نرمش، سياست علوي است، تا نه سرکشانْ سرکش تر شوند و نه اميدوارانْ مبتلا به يأس گردند. در نگريستن به نمونه هاي عيني، آنچه ياد شد- و در اين کتابْ عرضه شده است- بسي درس آموز است.