زياد بن ابيه
123. أنساب الأشراف: علي عليه السلام، فرستاده اي را نزد زياد روانه ساخت تا آنچه از ماليات ها نزد او جمع شده، باز ستاند. زياد، آنچه نزدش بود، همراهِ فرستاده کرد و به وي گفت: کُردها ماليات ها را نابود کرده اند و من با آنها مدارا مي کنم. اين مطلب را به اميرمؤمنان اعلام مکن که گمان کند کوتاهي از من بوده است. فرستاده آمد و سخن زياد را به علي عليه السلام خبر داد. او به زياد نوشت: «فرستاده ام خبر داد آنچه را درباره ي کُردها به وي گفتي و اين که آن را از من کتمان کرده اي. تو خود به نيکي مي داني که آن را به وي نگفتي، مگر از آن رو که به من برساني و من سوگند مي خورم به خداوند- عزّوجلّ-، سوگند راستين، که اگر به من خبر رسد که در ثروت مسلمانان خيانت کرده اي، کم يا زياد، چنان بر تو سخت بگيرم که تو را اندکْ مال، درمانده ي هزينه ي عيال و خوار و پريشانْ حال کند. والسلام! 124. امام علي عليه السلام- در نامه اش به زياد که فرماندار وي در فارس بود-: پس از حمد و سپاس خداوند؛ به درستي که فرستاده ام خبري شگفت انگيز به من داد. گمان کرده که مطلبي را با او در ميان گذاشته اي که ميان تو و او باشد که: کُردها بر تو شوريده اند و بسياري از ماليات ها را از ميان برده اند و به وي گفته اي که اين مطلب را به اميرمؤمنان اعلام مکن. اي زياد! به خدا سوگند ياد مي کنم که تو دروغگويي، و اگر ماليات ها را نفرستي، چنان بر تو سخت بگيرم که تو را اندکْ مال، درمانده ي هزينه ي عيال و خوار و پريشانْ حال کند، مگر آنچه از مال خراج از ميان رفته، برعهده گيري. ر.ک: بخش شانزدهم/کارگزاران امام علي/زياد بن ابيه. [صفحه 298]
122. امام علي عليه السلام- از نامه اش به زياد بن ابيه-: به خدا سوگند ياد مي کنم، سوگندي صادق، که اگر به من خبر رسد که در ثروت مسلمانان خيانت کرده اي، کم يا زياد، چنان بر تو سخت بگيرم که تو را اندکْ مال، درمانده ي هزينه عيال و خوار و پريشانْ حال کند. والسلام!
صفحه 298.