سازش ناپذيري
92. امام علي عليه السلام: بر پا ندارد فرمان هاي خداوندِ سبحان را جز کسي که سازش نمي کند و خود را خوار نمي سازد و از طمع ها پيروي نمي کند. 93. امام علي عليه السلام- هنگامي که مردم، او را براي بيعت خواستند-: بدانيد که اگر خواسته ي شما را اجابت کنم، شما را بر آن گونه که مي دانم، راه بَرَم و به سخنِ سخنسرايان و سرزنش سرزنش کنندگان، گوش فرا ندهم. 94. امام علي عليه السلام: به جانم سوگند، در نبرد با آنان که با حق مخالفت ورزند و در گمراهي قدم گذارند، سازش و سستي، پيشه نسازم. 95. امام علي عليه السلام: در دينم سازش نکنم و در کارها، خواري پيشه نسازم. 96. حلية الأولياء- از عبدالواحد دمشقي آورده است-: حوشبِ خيري، در نبرد صفّين، علي عليه السلام را ندا داد و گفت: اي فرزند ابي طالب! از ما دست بردار. از تو مي خواهيم که خداوند را در خون هاي ما و خودت منظور داري. ما تو را با سرزمين عراق، رها مي کنيم و تو ما را با سرزمين شام رها کن و خون مسلمانان را حفظ نما. علي عليه السلام فرمود: «هرگز، اي فرزند امّ ظَليم! سوگند به خداوند، اگر براي سازش در دين خداوند، جايي مي جُستم، بدان عمل مي کردم و هزينه اش بر من آسان تر بود؛ ولي خداوند نمي پسندد که پيروان قرآن، سازش و سکوت کنند، در حالي که خداوند، معصيت مي شود». ر. ک: ص 295 «قاطعيت در برابر کارگزاران»، ص 251 «کنار گذاردن کارگزاران عثمان». [صفحه 280]
91. پيامبر صلي الله عليه وآله: زبانتان را از [ايراد به] علي بن ابي طالب برداريد. به درستي که او درباره ي خداوند- عزّوجلّ-، سختگير است و در دينش سازشکار نيست.
صفحه 280.