رمز جاذبه علي چيست
مسلماً ملاک دوستي او جسم او نيست، زيرا جسم او اکنون در بين ما نيست و ما آن را احساس نمي کـنـيـم، و بـاز محبت علي از نوع قهرمان دوستي که در همه ملت ها وجود دارد نيست، هم چنين اشـتـباه است که بگوييم محبت علي به دليل محبت به فضيلت هاي اخلاقي و انساني است، زيـر اگـر عـلي هـمـه صـفـات حـکمت، علم، فداکاري، گذشت، فروتني و ساير صفات انـسـانـي را کـه داشـت، مـي داشـت امـا رنگ الهي نمي داشت، مسلماً اين قدر که امروز عاطفه انگيز و محبت خيز است نبود. عـلي از آن نـظـر مـحـبـوب اسـت کـه پـيـونـد الهـي دارد، دل هـاي مـا به طور ناخودآگاه در اعماق خويش با حق، سر و سرّ و پيوستگي دارد و چون عـلي را آيـت بـزرگ حـق و مظهر صفات حق مي يابد به او عشق مي ورزد. در حقيقت پشتوانه عشق علي، پيوند جان ها با حضرت حق است که براي هميشه در فطرت ها نهاده شده و چون فطرت ها جاوداني است مهر علي نيز جاودان است. نقطه هاي روشن در وجود علي بسيار زياد است اما آنچه براي هميشه او را درخشنده و تابان قـرار داده اسـت ايـمـان و اخلاص اوست و آن است که به وي جذبه الهي داده، و البته همين ايمان و اخلاص اوست که مبداء نيروي دافعه او، هم شده است و کافران و نفاق پيشه گان از او تبري جسته و هرگز با او از در صلح و آشتي درنيامده اند؛ و اين افتخار آن حضرت است که پاکان، جذب وجود او شده و همچون پروانه گان بر گرد شمع وجودش بچرخند و زشت سيرتان از او دور شده و چون شب پرستان، طاقت ديدار رويش را نداشته باشند.
جـاذبـه و مـحـبـت در درجـات بـالا عـشـق نـامـيـده مـي شـود. عـلي مـحـبـوب دل ها و معشوق انسان هاست. اما سؤال اينجاست که فوق العادگي علي در چيست که عشق ها را بـرانـگـيـخـتـه، و دل هـا را به خود شيفته ساخته و رنگ حيات جاوداني گرفته است و براي هميشه زنده است؟ چرا دل ها همه خود را با او آشنا مي بينند و او را مرده احساس نمي کنند؟