بولس سلامه
عـلي در قـضـاوت خود استثنايي قايل نمي شد و به طور مساوي آن چه را که بايد بدهد، به مردم مي داد و تفاوتي ميان ارباب و بنده نمي گذاشت. اي داماد پيغمبر! شخصيت تو، بلندتر و بالاتر از مدار ستارگان است... اي استاد ادب و سـخـن! شـيـوه گفتار تو مانند اقيانوسي است که در عرصه پهناور آن روح ها به هم مي رسند و به يکديگر مي پيوندند.»[1] .
«آري، مـن يـک مـسـيحي هستم، ولي ديده باز دارم و تنگ بين نيستم. من يک مسيحي هستم که دربـاره شـخـصـيـت بـزرگـي صـحـبت مي کنم که مسلمانان درباره او مي گويند: خدا از او راضي است....