جبران خليل جبران
«عـلي بـن ابـي طـالب اوليـن شـخـصـيـت بـود کـه در عرب، با روح کلي جهان ارتباط و پـيـوسـتـگـي يـافت و با او همنشين گشت و شب ها با او دمساز بود. او اولين کسي بود که لبـانـش آهـنـگ نـغـمـه هـاي آن روح را بـه گـوش مـردمـي رسـانـيـد کـه قـبـل از آن چـنـان نغمه هايي را نشنيده بودند. از اين رو، ميان راه هاي پرفروغ گفتار او و تـاريـکـي هـاي گـذشـتـه خـويـش سـرگـردان شدند. پس هر کس شيفته آن نغمه ها گشت، شيفتگي اش وابسته به فطرت است و هر که به دشمني او پرداخت از پسران جاهليت است.»[1] .