خطيب خوارزمي
او از زرد و سرخ بيت المال مسلمين بهره اي نمي گرفت. گويا همه مردم بسان پوستند و مغز، مولاي ما علي است....»[1] .
«آيـا چـون ابـوتراب، جوانمردي هست؟ آيا چون او پيشواي پاک سرشتي روي زمين وجود دارد؟ چشم مرا هر گاه درد فرا گيرد، توتيايش خاکي است که پاي او بدان رسيده باشد. عـلي هـمـان اسـت کـه شبانگاه در محراب از دل مي خروشيد و مي گريست و روز با چهره اي خندان در گرد و غبار ميدان جنگ فرومي رفت.