علي از زبان علي











علي از زبان علي



گرچه بسياري از فصيحان، بليغان، شاعران، نويسندگان و دانشمندان با زيباترين الفـاظ، عـبـارات و اشـعـار، در شـنـاسـانـدن گـوهـر بـي بديل خلقت، امام علي بن ابي طالب کوشيده اند اما، خود نيز دانسته و مي دانند که هيچ کس نمي تواند بر فراز قلّه بلند فضايل و مناقب امام متقيان، اِشراف يابد؛ زيرا وقتي تو بر فراز قلّه نباشي و در دامنه هاي کوه و يا پايين کوه ايستاده باشي، مسلّماً از آنچه بر فراز قلّه مي گذرد بي خبر مي ماني و اين بي خبري شايد به آنجا برسد که عظمت قلّه را درک نـکـنـي و گـاهـي بـاور نـداشـتـه بـاشـي. بـه هـمـيـن دليـل، آنـکـه بر فراز بلنداي قلّه ايستاده است گاهي بر خود واجب مي بيند از خود چيزي بـگـويـد تـا کـسـانـي کـه در پـايـيـن تـر ايـسـتـاده انـد را بـه قـله بـرکـشـد يـا لااقل به قلّه نزديک سازد.

و علي (ع) را جز خود او، و پيامبر (ص) چه کسي مي تواند بشناساند؟!

ايـنـک پـيـامـبـر خـدا (ص) در جـوار رحـمـت حـق آرمـيـده و زهـرا دخـت رسول؛ تنها يار علي نيز به شهادت رسيده است و علي (ع) تنها مانده است.

در طي ساليان صبر و سکوت و پس از آن، امام به انگيزه راهنمايي امت و اتمام حجت، هر جـا لازم ديـده به شناسايي و معرفي خويش پرداخته است. حضرت در اين جايگاه، شيوه فـردي و اجتماعي زندگي و جايگاه خويشتن در نظام آفرينش و دين را با زباني صريح و بليغ تبيين کرده است. در اين بخش مروري داريم به آنچه امام از زندگي خويش و به طور کلّي راجع به وجود شريف خودشان بيان فرموده اند: