نشان دادن راه
آن حضرت در نامه اي که به مالک اشتر نوشته است، او را در مقابل حوادث و چگونگي حکومت چنين راهنمايي مي کند. «اي مالک، بدان من تو را به کشوري فرستادم که پيش از تو دولتهاي عادل و ستمگري بر آن حکومت داشتند و مردم به کارهاي تو همان گونه مي نگرند که تو در امور زمامداران پيش از خود مي نگري و هماره درباره تو همان خواهند گفت که تو درباره آنان مي گفتي.... از گذشت خود آن مقدار به آنها عطا کن که دوست داري خداوند از عفوش به تو عنايت کند. بايد افرادي که درباره مردم عيب جوترند از تو دور باشند. در تصديق سخن چينان شتاب نکن؛ زيرا آنان اگرچه در لباس ناصحان جلوه گر شوند، خيانت کارند. بخيل را در مشورت خود راه مده؛ زيرا تو را از احسان منصرف و از تهيدستي و فقر مي ترساند.... با افراد باشخصيت و اصيل و خوش سابقه رابطه برقرار کن و پس از آن با مردم شجاع و سخاوتمند و افراد بزرگوار ؛ چراکه آنها مراکز نيکي اند. در ميان مردم، برترين فرد نزد خداوند را براي قضاوت برگزين و....[1] .» آري حضرت علي عليه السلام اين چنين به کارگزاران خود پند و اندرز مي دهد و آنها را از لغزشهايي که ممکن است دچار آن شوند، بيمه مي کند.
آن حضرت با نشان دادن خط مشي و شيوه رفتار کارگزار صالح که از طريق راهنمايي و پند و اندرز و نصيحت صورت مي گرفت، آنان را نسبت به لغزشهايي که در طريق قدرت وجود دارد، آگاه مي ساخت؛ چنان که در نامه هايي که به کارگزاران نوشته است، بهترين اندرزها و پندها را مي توان مشاهده نمود.